Stuart Lchemisst

Karakterin;

Adı: Stuart
Soyadı: Lchemisst
Kan Statüsü: Safkan

Fiziksel Portresi:



Kişiliği: Gayet sakin ve kendi dünyasına kapanmış biridir. Genellikle insanları eğlendirebilecek çok vasfı varken bunları pek kolay açığa çıkaramaz. Bir ortama adapte olabilmesi için çok uzun zaman gerekebilir. İnatçıdır ve ilgi görmeyi sever. Sahiplenmek çok hoşuna gider. Müziğe herkes kadar ilgilidir. Daha küçük yaşta ailesinin istekleri üzerine gitar çalmayı öğrenmiştir. Akustik gitar hariç her gitar türünü rahatlıkla çalabilir. İyi müzik kulağı vardır ve duyduğu bir melodiyi asla unutmaz. Güncel ve ilmi konularda kendini göstermeyi bilir. Bir ortamda yada toplulukta iyi işler çıkarması için bütünün eksilmez bir parçası olduğuna kendide inanması gerekir. Biraz özgüven eksikliği vardır (çok nadir de olsa). Strese girdiğinde yapılması çok kolay işleri bile eline yüzüne bulaştırır. durgun kişiliği onu her ne kadar melankolik bir dünyaya itsede, kabul gördüğü ortamlarda eğlenmeyi ve eğlendirmeyi bilir.

Ailesi ve Geçmişi:
Lchemisstler saygın ve safkan bir ailedir. Nicholas Flamel'in soyundan gelmekte ve simya bilginleri olarak bilinmektedirler. Geçmiş zamanlarda Flamel'in bulduğu felsefe (Çağımızın Filozof Taşı) taşında hakları olduklarını iddia ettiklerinden Flamel onlardan kendisini soyutlamıştır. Bunun dışında büyü güçleri oldukça yüksek düzeydedir. Ailede koftiler yok denecek kadar az olmakla beraber, Şiromansi konusunda oldukça iyidirler. Lchemisst'ler zekilikleri ile bilinirler ve uzun yıllar boyunca Hogwarts, Slytherin ve ağırlıklı Ravenclaw binalarına öğrenci vermişlerdir.

Örnek Rp'si:

Gözlerini kapatmış oturuyordu kendini bulduğu boş sınıflardan birinde. Neden bunca insanın arasında yalnızdı? Neden okul açıldığından beri kimseyle konuşmamıştı. Neden büyüyordu elinde olmadan kini insanlara.
"Her gün biraz daha fazla..!"
Söylenerek dile getirdiği hisleri onu yok etmey,e yada yiyip bitirmeye çalışıyordu sanki. Geçmişini düşündü. Herşeyin harika geliştiği o güzel anları. Ardından hayallerinin üzerine inen bir kara bulut.. Yok etti tüm berraklığı. Pürüssüz bir camın üzerine düşen buğular gibi ters yüz olmuştu hayatı. Üvey Dayısının yanına kardeşi Thomas ile verilişleri. O adamın kötü davranışları ve çok geçmeden okulda tanıştıkları, belki de hayatlarında kazanacakları en büyük dostu bulmuşken o kişinin ablaları olduğunu öğrenmeleri. Ablalarının başına gelenler. Hergün ruhundan bir parça eksilirken kendine ait olmayan bir bedende yaşama çabaları ayrıca sıcak bedenleri saran intikam ve kinin tatlı gücü.. Acıları kendilerine zevk haline dönüştüren bir aile vardı artık. Eskisinden çok farklıydılar. Parmakla gösterilirlerdi ama dışlanmıştılar atılmış, bir kenara eskimeyi bekleyen bir paçavra gibi gözden düşmüştüler. Ruhlarını saran kasvetin verdiği o tezat ferahlık ne yaşarlarsa yaşasınlar kötü hissettirmiyordu artık. Büyükleri bir kenara çekilmişken kendi varlıklarını sürdürmeye çalışan, en olgunu 19 yaşında olan çocuklardan oluşan bir malikane. İçerisinde yaşayan küçük yürekler ve yaşadıkları büyük acılar. İşte bunları düşünürken kendini bulan Stuart cam kenarına geldiği derslikte buğulanan pencerelerde arıyordu hırsını. Thomas'ı düşündü bir an. Geçen senelerde ve şuanda bile hala içerisinde büyüyüp onu saran karanlık eli.. Aynı soyut el şimdi Stuart'tada mı vardı acaba? Belki de Thomas'tan daha geç olgunlaşıyordu Stuart. Belki bu yaşanılanlara karşı tepkileri onların doğalarında vardı ve Stuart yavaş yavaş geliştiriyordu bunu kendi bedeninde. Birden gömleğinin içine elini attı. İki eli ile kavradığı desenli kolyeyi çıkarttı. Bunun kolyenin yüzüğü ablasında vardı. Kolyeyi kalbine götürdü ürkek ellerinin arasında.
"Lchemisst olmayı daha yeni öğreniyorsun Stuart. Acıyı ve yüreğinde barındırmak için can atacağın karanlığı daha yeni keşfediyorsun."