Carlos Oliver Pedrosa

Karakterin;

Adı: Carlos Oliver
Soyadı: Pedrosa
Kan Statüsü: Safkan

Fiziksel Portresi: Model bulunca eklenecektir

Kişiliği: Her zaman eğlenceli bir tip olmuştur. Genel olarak gözlendiğinde kişiliksiz bir kişiliği vardır. Çok çabukl fikir değiştirebilir. Ona önce önemli görünmeyen şeyler, daha sonra en ilgisini çeken konu olabilir. Meraklıdır. Fazla merakın başına bela olacağını bilir ama her zaman beladan bir şekilde kurtulacağını da bilir. Alaycıdır. Bir kişinin veya bir nesnenin illa komik tarafını bulmalıdır. Çabuk düşünme yeteneği onu belalardan kurtarabilir. Olur olmaz şeylere hayal gücü sayesinde erişebilir. Derslerinde başarılıdır ama çalışmayı pek sevmez. Düşünceleri ve konuşma stilini kişiye göre ayarlar. Herkese aynı muameleyi asla göstermez. Melez gibi ayrımlara pek takılmasa da bulanıkların nasıl büyücü olduklarına şaşmaktadır.

Ailesi ve Geçmişi: Carlos daha iki aylıkken babası öldüğü için onu yalnızca annesi büyütmüştür. Aile içinde olan bazı kavgalar nedneiyle ailesinde annesi dışında kimseyi tanımayan Carlos, asıl memleketi olan İspanyaya hayatında bir kere bile gidememiştir. Çünkü aslen İngiliz olan annesi, onu İngiliz safkan soyluluğuyla yetiştirmeyi istemiştir. Annesiyle pek sağlam ilişkileri olmamıştır hiç. Carlos, genelde tanımadığı babasının ölümünün sorumlusunu annesi sayar. Birgün okumayı sökeli birkaç yıl olduktan sonra, bir büyücü kütüphanesine gidip ailesinin araştırmaya başlar. Pedrosaların 1920'lere doğru ünlenmeye başladıklarıı, genellikle İksir ve Biçim Değiştirme üzerine Büyüce Dünyaya kazanımlar verdiğini fakat bugünlerde ailenin soyunun neredeyse tükendiğini öğrenir.

Örnek Rp'si

Gaius, sabah erkenden açmıştı dükkanını. Bugün bayağı bir yoğun olacağını düşünüyordu. Bakanlık’tan izinsizce yaptığı Veritaserumlar’ı vitrine yerleştirdi. Bunların oldukça büyük bir alıcı kitlesi bulunmaktaydı. Çok Özlü İksir malzemelerini bir kenara koydu. Biliyordu… Yakında Durmstang’da çalışacaktı. Yakında İksir Profesörü olacaktı. Yani her zaman böyle düşünürdü. Hayallerini her zaman için süsleyen bir meslekti bu. İksir Profesörlüğü… İsminde bile bir ihtişam olduğunu düşünürdü Gaius. Birgün İksir Profesörlüğü yapacağından emin gibiydi. Ama o zamana kadar burayla ilgilenmesi gerekliydi. Para kazanması gerekiyordu. Daha çok gençti ve Garrah ailesine fazla bir yük olmayı asla istemiyordu. Çok çalışkan biri olduğu için İksir yapımında da diğer her konuda olduğu gibi başarılıydı. Başarılı olmak bir kenara dursun, bu onun en sevdiği şeydi. Sıvıları karıştırıp etrafı havaya uçurmak ya da yepyeni güzel şeyler keşfetmek... Hepsi birbirinden güzeldi...

Felix Felicis hakkında her şeyi okumuştu. Bütün malzemeleri toplaması iki ayını almıştı ama değerdi. Tabii tüm bunlar altı ay önce olmuş şeylerdi. Şimdi ise dükkanının depo bölümünde –iksir deneylerini yaptığı yerde- hazır olmasını bekliyordu. Bir günlük şans için beklemişti bu altı ayı. Sadece bir güncük. Çok büyük bir bedel gibi geliyordu Gaius’a. Ama, ama o ayların hesabını bütün gün elde edeceği şanstan kazanacaktı. Çünkü iksirin etkileri sayesinde bugün satışlar tavan yapacaktı. En güzel tarafı da bu olayın yasadışı olmayışıydı. Gaius gibi biri için, bugün olağan; sıradan bir gündü. Onun için Felix Felicis’i içerse hiçbir şekilde suçlanamazdı. Bir kolisini yerine kaldırırken yere düşürdü. Hemen onarım büyüsüyle ortalığı düzenledi ve koliyi bu kez daha dikkatli biçimde yerine koydu. Bu kolideki bütün tüpler boştu. Çünkü içindeki bütün malzemeler Felix felicis için harcanıp gitmişti. Daha önce bir Felix Felicis gördüğünü iyi biliyordu. Okulda görmüştü. Yıllar önce profesörleri onlara göstermiş, ve yapacağı yarışmanın sonucunda elindeki üç damlalık tüpü birinciye vereceğini söylemişti. Gaius birinci olamamıştı ancak Felix Felicis’de gözü kalmıştı. İşte bunun için de bu denli kafaya takmıştı bu küçücük tüpü.

İçeri bir müşteri geldiğini duyunca irkildi. Kapının üstüne asılmış çan sesi duyurmuştu müşterinin geldiğini. Suratını pelerinin başlığı ile örten bu sihirbaz. Herhangi bir ses çıkarmadan eliyle bir tarafı göstermişti. Büyük ihtimalle almak istediği şeyi gösteriyordu sihirbaz. Gaius başını o yöne doğru yöneltti ve biraz önce hazırlanmış olan Felix Felicis’i gösterdiğini anladı. Gaius tip tip karşısındaki sihirbaza bakındı. Sekiz aylık uğraş, onca yıllık merak ve tutku… Şimdi buraya gelen bir sihirbaza gidemezdi hepsi. Hayır, yapmamalıydı.

‘O satılık değildir efendim…’

Dedi, olayı en kibar yoluyla halletmeye çalışaraktan. Ama karşısındaki kişi ısrarcı görünüyordu. Hâla zarif işaret parmağı ile Felix Felicis’i işaret etmekteydi. Gaius, biraz daha otoriter bir sesle tekrarladı

‘Onu satmıyoruz!’

‘Belki bana satarsın…’

Sesinden bir kadın olduğunu rahatlıkla belli oluyordu. Hem de harika ses tonuna sahip bir cadı. Gaius, saçmalık olduğunu bilmese kadının sesine aşık olacaktı. Eliyle Felix Felicis’i tuttu, sanki bir çocuktu da şekerini başkalarından saklıyordu. Yaptığının ne denli aptalca olduğunu düşünmüyor gibiydi. Belki kadınla pazarlığa girebilirdi. Veritaserumların fiyatlarını düşüğe satabilirdi. Yahut çok özlü iksir malzemelerini hatırı sayılır bir indirimle satabilirdi.

‘Hayır, sanmıyorum. Başka bir şey ister miydiniz?’

‘Felix Felicis…’

‘Onu size satamam!’

‘Ya Felix Felicis, ya da bir koli Ejderha Pençesi Tozu.’

Kadının pazarlığı akıllıcaydı. Bu iki iksirde aynı hesaba çıkmaktaydı. Ejderha Pençesi Tozu, şanstan ziyade uyanıklığı ve zihin açıklığını sağlardı. Kadının iksirlerden anladığını düşündü bir an Gaius. Ama sonra bu fikrinden vazgeçti; çünkü bu iksiri herkes bilirdi.

‘Eğer 30 galleon’unuz varsa olabilir.’

Kadın o anda para cüzdanını çıkartıp tezgahın yanına yaklaştı ve parayı tezgaha fırlattı. Altın paralar eski tezgahın üstünde dönüp gıcırdadı ama sonunda hepsi durdu. Paraları saydıktan sonra tezgahın alt kısmına fırlatan Gaius, kalan son ejderha pençesi tozu iksir kolisini de yerindne çıkartıp kadına verdi. Kadın başını sallayıp dükkanı terk etti. Gaius, Felix Felicis’ini kurtardığı için kendini şanslı saymaktaydı. Elini açıp Felix Felicis’i almaya yeltenirken daha demin elinde sıkıca tuttuğu tüpün kırıldığını ve bütün iksirin ziyan olduğunu fark etti. Sekiz ayını bir çocukluk duygusu uğruna harcamıştı. Felicis’i koruyayım derken de kendi kendine kırmıştı. Kendi kendine etrafa ve o kadına bir lanet okuyup ortalığı temizledi ve asla gelmeyeceğini bildiği müşterileri beklemeye başladı.