Kaitlynn Lara Andy^^

Konu: Kaitlynn Lara Andy^^ Perş. Eyl. 04, 2008 10:52 pm

Adı: Kaitlynn Lara
Soyadı: Andy
Kan Statüsü: Safkan
Fiziksel Portresi:

Kişiliği: Değişken bir yapıya sahiptir. Normalde sakin ve suskun biri gibi görünsede hiç beklenmedik bir şekilde sinirlenebilir ve sinirli olduğu zamanlar herşeyi yapabilir. Çocukluğunda yaşadığı şeyler yüzünden insanlara olan güvenini kaybetmiştir ve kolay kolay kimseye güvenemez. Bu yüzden kolay arkadaşlık kuramaz. Onun güvenini kazanmak zordur fakat güvendiği kişilerede fazlasıyla değer verir. Annesinden aldığına inandığı zekasını kullanmayı çok iyi bilir. Zekanın üstünlüğüne inanır ve zeki olduğu için üstün olduğunu düşünür. Ukala biridir fakat aşırıya kaçmaz ve aşırıya kaçanlarıda hiç sevmez. Yalnızlığı ve sessizliği sever. Fazla gürültüyede gelemez. Dış görünümüne önem verir ve gittiği ortamlara ayak uydurmayıda iyi bilir. Kendine fazlasıyla güvenir ve baş koyduğu işi yapmadan bırakmaz. Sinsi ve soğuk biridir. Gizli kapaklı işleri sever. Esrarengiz şeyler onu hep meraklandırır. Laubaliliği sevmez ve güvenmediği kişilerlede içli dışlı olmaz...
Ailesi ve Geçmişi: Kaitlynn fazla köklü olmayan safkan bir aileden gelmektedir. Sihir dünyasında saygın bir yeri olan Andy ailesi; tarafsız olmalarıyla ve zekalarıyla tanınmaktadırlar. Ailesine değer veren Kaitlynn bu özellikleri benimsemektedir. / İsteğe bağlı olduğu için kısa kestim =)

Örnek Rp'si: Başka bir sitede Lisa adıyla yaptığım bir rpdir. Eğer yeterli bulunmazsa yeni bir rp yazabilirim...

"Küüttt!!!..."

"Merlinin Sakalı Aşkına!Neler oluyor???"
Lisa çıkan sesin uykusunu bölmesinin siniriyle yatağından fırlarken ağzından bu sözler dökülmüştü. Sabahın köründe buda neydi şimdi böyle? Bu saatte uyanık olan var mıydı ki bu şekilde gürültüye neden oluyordu? Lisa sinirle yatağının yanında duran terliklerini ayağına giydi. Uyku sersemliğiyle yarım açık gözlerini odasının üzerinde gezdirerek köpeğini aramaya çalıştı. Ancak etrafta gözükmüyordu. Esneyerek kapıya yöneldi ve odadan çıkıp merdivenlerden inmeye başladı. Neler olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu. Sadece olanların sorumlusunun köpeği olmamasını umuyordu. Merdivenleri hızla indikten sonra büyük bir ihtimal sesin geldiği yer olan mutfağa yöneldi.

Mutfağın kapısı hafif aralıktı. Işıklar yanıktı ancak içerde birinin olduğuna dair bir ses yoktu. Lisa yavaşça kapıyı açıp içeri girdi.
"Daffy!!!"
Lisa gördüğü manzara karşısında şaşırmış ve oldukça kızmıştı. Hatta onunla da kalmayıp bütün eve yayılacak bir sesle bağırmıştı. Mutfak darmadağın olmuştu. Herşey yerdeydi ve etraf batmış durumdaydı. Yerdeki çöplerin arasından birşeyler yemeye çalışmış ancak Lisa'nın attığı çığlıkla irkilip korkmuş ve ürkek gözlerle Lisa'ya bakan köpeği Daffy'de hafif iniltiler çıkarıyor, mutfağın ortasında öylece dikeliyordu.

"Daffy! Yine mi yaa? Annem gelince burayı yine bana toplatcak. Sana inanamıyorum. Neden acıktığın zamanlar beni uyandırmayı denemiyorsun? Ya da neden sabahın köründe acıkıyorsun ki? Bu kadar obur olmak zorunda mısın?"
Lisa sinirini köpeğinden çıkarmaya başlamıştı. Sinirli gözlerle ona bakıyor yaptığı hata yüzünden sanki özür dilemesini beklermişçesine çene yapıyordu. Daffy ise masum ve üzgün bir şekilde Lisa'ya bakıyordu. Ancak Lisa onun masumiyetiyle yumuşayacak gibi görünmüyordu.
"Bu kaçıncı?Öğretmedim sana bir türlü.Annem şimdi gelir.Nasıl toplıcam ben buraları?..."

Fazla gecikmeden Lisa'nın anneside oldukça sinirli bir şekilde mutfağa girmişti. Etrafı görünce gözlerinin nasıl büyüdüğünü gören Lisa gerçekten ürkmüştü. Annesi küçümseyen gözlerle köpeğe baktıktan sonra Lisa'ya döndü.
"Bu konuyla ilgili sana açıklama yapma gereği duymuyorum. Sen zaten yapman gerekeni biliyorsun. Ama sana son sözüm Lisa! Bu köpek bu evden gidicek. Tamam, ondan ayrılamıyor olabilirsin. Ama artık evde kalmasına müsade edemem. Çok istiyorsan bahçede kalır. Ama bundan sonra evde asla kalamaz."

Lisa'nın annesi kesin bir ifadeyle sözlerini bitirdikten sonra arkasına bakmadan orayı terk etti. Lisa annesi gittikten sonra gözlerini devirerek köpeğine döndü. Hala oldukça üzgün görünüyordu. Lisa ona hala kızgındı ancak annesinin sözleride onu üzmüştü. Köpeğinden asla ayılmak istemiyordu. Onu hep evinde odasında görmeye alışmıştı. Evin bahçesine koymak aklının ucundan bile geçmemişti. Ama bunu daha sonra halletmeliydi. Şimdi mutfağı toplaması gerekiyordu.
"Pekâlâ. Daffy odaya çık!"

Lisa eliyle kapıyı işaret ederek köpeğe bakıyordu. Köpek anlayınca hemen kapıdaki aralıktan sıyrıldı gözden kayboldu. Lisa tek başına kalmıştı. Şimdi burayı toplamak en az 1 saatini alacaktı. Belkide daha fazla zamanını alacaktı.
"Pekâlâ sinirlenmicem sinirlenmicem. Evet, yerde ki çöplerden başlayalım..."

Misafir

Ravenclaw

» Kaitlynn Lara Andy